OCZEKIWAĆ PANA Z WDZIĘCZNOŚCIĄ
11.12.2023, poniedziałek , Św. Damazego I, papieża
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Psalm 85,9-14
Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg: oto ogłasza pokój ludowi i świętym swoim. Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie dla tych, którzy się Go boją, i chwała zamieszka w naszej ziemi. Spotkają się ze sobą łaska i wierność, ucałują się sprawiedliwość i pokój. Wierność z ziemi wyrośnie, a sprawiedliwość spojrzy z nieba. Pan sam obdarzy szczęściem, a nasza ziemia wyda swój owoc. Przed Nim kroczyć będzie sprawiedliwość, a śladami Jego kroków zbawienie.
Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
- Jego obietnice dotyczą naszego życia. Nie mówią o abstrakcjach, nie przelatują nad głowami. Twoje tu i teraz interesuje Boga, który patrzy na ciebie. Wszystkie te wspaniałe pojęcia – pokój, zbawienie, chwała, łaska, wierność, sprawiedliwość, pokój, szczęście… dotyczą ciebie, jeśli tylko odwzajemniasz Bogu zainteresowanie Nim i Jego tu i teraz. Świat jęczy i wzdycha, ludzie narzekają na życie i wciąż mam wrażenie, że najbardziej tęsknią za sprawiedliwością. Jej brak w naszych relacjach, układach, wydarzeniach, decyzjach boli najbardziej. Może dlatego w tym psalmie pojawia się ona dwukrotnie, jak rozpaczliwy okrzyk i jego echo wśród wyniosłych skał ludzkich serc.
- Wierność też się powtarza… Zastanawiam się nad tym. Jaka jest jej wartość? Ojciec porzuca dzieci, żona po roku zdejmuje obrączkę i oddaje mężowi, dojrzałe małżeństwo z trzydziestoletnim stażem stwierdza, że czas się rozstać. Lojalność nie jest wartością w miejscach pracy, przyjaźnie rozsypują się przez trywialne sprzeczki. Wszystko nas zawodzi – życie, zdrowie, ludzie, kolejne rządy. Wierność Boga wobec mnie jest czymś tak absolutnie niesamowitym i uwalniającym, że czasem brak mi słów, by Mu dziękować. On nie zmienia zdania, nie kombinuje na boku, nie szuka lepszego ode mnie egzemplarza. Dziś, tak samo jak wczoraj i jutro, wpatruje się we mnie i słucha. Jak w cudownych słowach pieśni, które zawsze mnie przejmują, bo opisują Go prawdziwie: „ku nam łaską zdjęty”. Człowiek może być zdjęty litością, ale być zdjętym łaską? To już tylko może Pan Bóg.
- Pan sam obdarzy szczęściem. Tak łatwo powiedzieć: nie szukaj szczęścia poza Bogiem; lecz przecież jesteśmy tylko ludźmi. Uszczęśliwia nas wiele: miłość w rodzinie, satysfakcja w pracy, świetne samopoczucie, odniesiony sukces, piękna suknia, nowe auto. Nieraz zapominamy, że te dary pochodzą od Boga. Z jednej strony należy cieszyć się nimi i nie gardzić obdarowaniem, z drugiej wdzięczność i uwielbienie są konieczne w drodze duchowego rozwoju. Prośmy dziś o postawę wdzięczności, przyjmowania, o doświadczenie bycia obdarowanym przez Boga we wszystkich sferach życia. I o dostrzeżenie powodów do dziękczynienia tam, gdzie dzisiaj jeszcze ich nie widzimy. One są.
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Dziękuję za Twoją wierność wobec mnie, Panie. Bądź uwielbiony!
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
