Archiwum z dnia: 27 grudnia 2023

27.12.2023, środa , Św. Jana apostoła i ewangelisty

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

1 List św. Jana 1, 1 – 4

Umiłowani:
To wam oznajmiamy, co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce, bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o nim świadczymy i głosimy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione, oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i słyszeli, abyście i wy mieli łączność z nami. A mieć z nami łączność znaczy: mieć ją z Ojcem i z Jego Synem Jezusem Chrystusem. Piszemy to w tym celu, aby nasza radość była pełna.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• „W swoim Kościele Pan otworzył Jego usta, napełnił go duchem mądrości i rozumu i przyodział go szatą chwały” (zob.: Syr 15, 5. 3). Te słowa z dzisiejszej antyfony na wejście możemy odnieść do patrona dnia dzisiejszego św. Jana Apostoła i Ewangelisty – umiłowanego ucznia Jezusa, który z ogromną miłością opowiada o rzeczach najważniejszych. Dzisiejszy przekaz z jego Pierwszego Listu jest bardzo dynamiczny poprzez dużą liczbę nagromadzonych czasowników. Niektóre z nich powtarzają się wielokrotnie. Ten dynamizm aż kipi radością i wiarygodnością autora. Zechciejmy, aby i nam się one udzieliły.
• Usłyszany fragment to prolog, który zapowiada temat całego listu; bardzo przypomina on prolog do czwartej Ewangelii. Autor oznajmia, co wespół z innymi ujrzał własnymi oczami i usłyszał o Słowie życia, czyli o przychodzącym na ziemię – mocą Ducha Świętego – Zbawicielu, który był/jest w Ojcu, a nam został dany/objawiony. Jest On Życiem i daje nam życie, abyśmy mieli je w obfitości (zob: J 10, 10). Sądzę, iż Kościół przypomina nam dzisiaj tę Dobrą Nowinę po to, aby w nas radość Świąt Bożego Narodzenia trwała wiecznie. Abyśmy, tak jak pierwsi uczniowie czy pastuszkowie, potrafili/chcieli zapraszać innych, „by weszli do radości ich komunii z Chrystusem” na zawsze (zob.: KKK 425). Abyśmy zapragnęli współuczestniczyć w życiu przychodzącego do nas każdego dnia Boga i z Nim świętowali/radowali się, i „aby ta nasza radość była pełna”.
• „Pan króluje, wesel się ziemio (…) radujcie się w Panu sprawiedliwi, i sławcie Jego święte imię” zachęca nas dzisiaj psalmista (zob.: Ps 97, 1. 12). Wychodźmy zatem naprzeciw Niego nie ze smutkiem, opuszczoną głową i przygnębionym sercem, ale z pełną radością, by spotykać w Rodzinie, na modlitwie, w codziennych czynnościach Emanuela – Boga z nami, przychodzącego, aby nas uwolnić od zniechęcenia, zwątpienia, porażek i wszelkiego grzechu; by nas zjednoczyć ze sobą w radości; bo tylko w niej i w Nim jest nasza siła. W Nim, Który zmartwychwstał, i w Którego tak mocno „uwierzył” patron dzisiaj nam przewodzący w drodze do Nieba (zob.: Ewangelia dnia).
• Czy potrafię przyjąć wezwanie Ducha Świętego: „zawsze się radujcie” (zob.: 1 Tes 5, 16)? Czy wierzę w możliwość życia w obfitości i pełnej radości z Panem? Czy przez przyjaźń z Jezusem, który jest źródłem życia, próbuję ewangelizować i zbliżać innych do Niego?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: „Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, bo mnie przyodział w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości, jak oblubieńca, który wkłada zawój, jak oblubienicę strojną w swe klejnoty” (zob.: Iz 61, 10)

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?