CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO ODKRYĆ SWOJE MIEJSCE W GŁOSZENIU DOBREJ NOWINY O JEZUSIE
14.02.2014, piątek
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie) –przeczytaj:
Dzieje Apostolskie 13, 46-49
Paweł i Barnaba powiedzieli do Żydów: „Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Tak bowiem nakazał nam Pan: «Ustanowiłem Cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi»”.
Poganie słysząc to radowali się i wielbili słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju.
Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
- Święty Łukasz opisuje historię Pawła i Barnaby, którzy z odrzuconą przez Żydów Dobrą Nowiną idą do pogan. Bóg żywy obdarzył człowieka wolną wolą i szanuje ludzkie wybory aż po odrzucenie w wieczności. Piekło bowiem nie jest dla człowieka karą, ale jego własnym wyborem. Człowiek trafia do piekła, ponieważ odrzucił w swoim życiu Boga. Nie ma alternatywy – jest tylko Bóg i diabeł.
- Paweł mówi do Żydów dość jednoznacznie: Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Tajemnicą jest dlaczego jedni przyjmują Boga, a inni Go odrzucają. Są też tacy, którzy nie mieli możliwości usłyszenia Ewangelii. Łukasz pisze jaka była reakcja tych, którzy usłyszeli Dobrą Nowinę: Poganie słysząc to radowali się i wielbili słowo Pańskie, a wszyscy przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli.
- Jedno jest pewne – świat potrzebuje świadków głoszących Jezusa Chrystusa. Świat potrzebuje także tych, którzy będą modlić się dla innych o dar wiary i nawrócenie. Święty Paweł w Liście do Koryntian pisze: Chociaż bowiem w ciele pozostajemy, nie prowadzimy walki według ciała, gdyż oręż bojowania naszego nie jest z ciała, lecz posiada moc burzenia, dla Boga, twierdz warownych.(2Kor 10, 3-4)
- Potrzeba jest tych, którzy będą walczyć o innych duchowo. Będą pokonywać duchowe mury i wszelkie przeszkody, aby tamci mogli przyjąć i doświadczyć żyjącego Boga.
- Czy jesteś świadkiem Jezusa Chrystusa? Czy inni mogą Go spotkać w twoim życiu? Czy modlisz się o innych? Czy burzysz duchowe mury i wszelkie przeszkody, które ograniczają dostęp do Boga?
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za dar wiary. Proszę Cię o łaskę głoszenia Ciebie Boga żywego w moim życiu.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie)
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?