Archiwum z dnia: 16 lipca 2014

16.07.2014, środa

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) –przeczytaj:

Psalm 94,5-6. 7-8.9-10.14-15

Refren: Pan nie odrzuca ludu wybranego.

Depczą Twój lud, o Panie,
uciskają Twoje dziedzictwo,
mordują wdowę i przybysza,
zabijają sieroty.

Mówią: „Pan tego nie widzi,
nie dostrzega tego Bóg Jakuba”.
Zrozumcie to, głupcy w narodzie,
kiedy zmądrzejecie bezrozumni?

Czy nie usłyszy Ten, który ucho wszczepił,
Ten, który stworzył oko, nie zobaczy?
Czy nie ukarze Ten, który napomina ludy,
który ludzi naucza mądrości?

Pan bowiem nie odpycha swego ludu
i nie porzuca swojego dziedzictwa.
Sąd zwróci się ku sprawiedliwości,
pójdą za nią wszyscy ludzie prawego serca.

zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Dzisiejsze Słowo prowadzi nas przez doświadczenie, które jest udziałem każdego człowieka. To doświadczenie ucisku, zniszczenia, porażki. „Depczą Twój lud o Panie, uciskają Twoje dziedzictwo”. W chwilach ucisku zadajemy sobie pytanie: gdzie jest Bóg, czemu nie przychodzi, nie wyzwala z ucisku, nie ześle kary, pozwala na zło?
• Często nie otrzymujemy odpowiedzi na powyższe pytania. Stajemy przed Bogiem, pytamy, a On jakby milczał. Stajemy bezradni przed różnymi ważnymi dla nas życiowo sprawami a Bóg jakby nie słyszał. Jednak trzecia zwrotka psalmu każe nam poddać w wątpliwość nasze doświadczenie. To niezwykle trudne, bo przecież odczuwamy ból – czy to fizyczny, czy duchowy, zależnie od tego, co jest owym trudnym doświadczeniem.
• Jesteśmy wezwani do przyjęcia postawy zawierzenia, zaufania Bogu, mimo, że okoliczności mówią co innego. Dlaczego? Ano właśnie dlatego, że Słowo Boże mówi, że Bóg jest inny niż się nam wydaje: Czy nie usłyszy Ten, który ucho wszczepił,
  Ten, który stworzył oko, nie zobaczy? Na tym właśnie polega wiara, że ufamy komuś, kto jest godny naszego zaufania a Bóg taki jest. Pan bowiem nie odpycha swego ludu
  i nie porzuca swojego dziedzictwa. Wiara to takie rzucenie się w ramiona Boga w nadziei, że On nas podtrzyma, ale dopiero gdy uczynimy krok wiary, to zobaczymy, że tak naprawdę jest.
• Czas, gdy odczuwamy, że Boga jakby nie interesowały nasze sprawy, gdy wołamy do niego i czujemy, jakbyśmy odbijali się od ściany to dobry czas także dlatego, że możemy zobaczyć naszą słabość i moc Bożą, która objawi się we właściwym czasie. Trafnie podsumowuje to wszystko św. Paweł: „lecz chlubimy się także z ucisków, wiedząc,że ucisk wyrabia wytrwałość, a wytrwałość-wypróbowaną cnotę, wypróbowana cnota zaś – nadzieję . A nadzieja zawieść nie może , ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany.” (Rz 5,3-5)

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, w chwilach ucisku i cierpienia brakuje mi zaufania, że Ty prowadzisz wszystko do dobrego zakończenia. Daj mi Swojego Ducha, abym uwierzył, że we wszystkim realizuje się Twój plan wobec mnie.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?