Archiwum z dnia: 27 lipca 2014

27.07.2014, niedziela

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) –przeczytaj:

List do Rzymian 8, 28-30

Bracia:

Wiemy, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według Jego zamiaru. Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi.

Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał, tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych też obdarzył chwałą.

zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna,. Jaki jest cel naszego życia? Do czego zostaliśmy przeznaczeni i powołani? W dzisiejszym drugim czytaniu odsłania nam to św. Paweł: tym celem życia chrześcijańskiego jest zjednoczenie z Bogiem, przebóstwienie, stanie się na wzór Syna Bożego. Czy jesteś świadomy że masz taką perspektywę? Czyż nie jest to najcenniejszą perłą, skarbem, któremu warto wszystko inne podporządkować?
• aby On był pierworodnym między wielu braćmi. Dzięki Jezusowi stajemy się umiłowanymi córkami i synami Boga i możemy żyć w jedność z Ojcem podobnie jak On. Równocześnie jednocząc się z Bogiem każdy z nas coraz bardziej staje się prawdziwie sobą, gdy opada z nas to co fałszywe, nieprawdziwe, wszelkie maski które zakładamy by oszukiwać samych siebie i innych. Upodabniając się do Syna Bożego – stajesz się sobą: taką / takim jakim od wieków zapragnął Ciebie Bóg Ojciec.
• Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał, tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych też obdarzył chwałą. Cała droga naszej wiary – od powołania po udział w chwale Boga – jest Jego dziełem, w którym mamy współpracować z Bożą łaską, ale otrzymujemy ten dar za darmo, bez naszej zasługi.
• Wiemy, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra. Na drodze do zjednoczenia z Bogiem nie ma już wydarzeń „dobrych” i „złych”, „korzystnych” i „niekorzystnych”, „pomyślnych” i „niepomyślnych”, złej lub dobrej historii życia. Nie chodzi o to, że Bóg „zsyła” na swoich umiłowanych jakieś nieszczęścia i choroby. Bóg nie uczynił śmierci, ani chorób, one weszły na świat przez zawiść diabła. Bóg nie chce naszego nieszczęścia. Jednak cudem Jego Miłości jest to, że wszystko co nas spotyka, nawet to co dla nas trudne i niezrozumiałe, może służyć naszemu największemu dobru – naszemu zbawieniu.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Ojcze, dziękuję Ci za łaskę powołania mnie do życia w jedności z Tobą. Bądź uwielbiony!

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia  jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?