Archiwum z dnia: 12 lipca 2015

12.07.2015, niedziela

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Mk 6,7-13

Następnie przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien!» I mówił do nich: «Gdy do jakiego domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakim miejscu was nie przyjmą i nie będą słuchać, wychodząc stamtąd strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich!» Oni więc wyszli i wzywali do nawrócenia. Wyrzucali też wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Jezus wysyła swoich uczniów na misję głoszenia Ewangelii po dwóch, nie w pojedynkę. Kościół ewangelizuje jako wspólnota. W Starym Testamencie tylko  świadectwo dwóch albo trzech świadków jest wiarygodne. Jezus mówi, że jest obecny tam, gdzie dwóch lub trzech jest zebranych w Jego imię. Także nasze świadectwo jest mocniejsze i bardziej skuteczne, jeżeli jest świadectwem będącej w jedności wspólnoty, również  wspólnoty małżeńskiej czy rodzinnej.
• Pan poleca apostołom, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. Ewangelizatorzy muszą zrezygnować z czysto ludzkich zabezpieczeń i środków w realizowaniu swojej misji. Zaufanie Bogu i doświadczenie tego, że zaspokaja On wszystkie potrzeby tych, którzy głoszą Jego Słowo, rodzi radość i moc w zwiastowaniu Ewangelii
• Uczniowie mają mieć laskę w ręku i sandały na nogach – dokładnie tak jak polecał Bóg Izraelitom w czasie wyjścia z Egiptu (sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku). To atrybuty pielgrzyma, gotowego iść za Bogiem bez zwlekania w każdej chwili tam, gdzie On posyła. Laska przypomina też laskę Mojżesza, która symbolizowała jego zawierzenie mocy Bożej, „uchwycenie się” Boga (tą wyciągniętą laską rozdziela Morze Czerwone i wyprowadza wodę ze skały)
• Gest strząśnięcia prochu z sandałów oznacza podkreślenie nadzwyczajnej wagi tego, co mają do przekazania apostołowie. Ci, którzy odrzucili przesłanie Ewangelii dostawali w ten sposób czytelny znak, że wzgardzili bezcennym darem.
• Wyrzucali też wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali. Głoszeniu Ewangelii przez apostołów towarzyszą znaki – uwolnienia i uzdrowienia, które potwierdzają zwiastowaną Dobrą Nowinę. Jeżeli Ewangelia jest głoszona dzisiaj w swojej pełni, według wskazań Jezusa, Pan również potwierdza ją znakami.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, uczyń mnie świadkiem Twojej Ewangelii, spraw abym z mocą głosił Ciebie tam, gdzie mnie posyłasz.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?