Archiwum z dnia: 1 lutego 2017

01.02.2017, środa

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 6, 1-6

Jezus przyszedł do swego rodzinnego miasta. A towarzyszyli Mu Jego uczniowie. Gdy zaś nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze; a wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: «Skąd to u Niego? I co to za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce! Czy nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie żyją tu u nas także Jego siostry?» I powątpiewali o Nim.
A Jezus mówił im: «Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony».
I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich. Dziwił się też ich niedowiarstwu. Potem obchodził okoliczne wsie i nauczał.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Spróbuj dzisiaj towarzyszyć Jezusowi, który przebywa w Nazarecie. Jest u siebie, w domu, w którym się wychował. Rozmawia z przyjaciółmi, rodziną. Przypatrz się tym spotkaniom i przysłuchaj tym rozmowom.
• W szabat Jezus udaje się do synagogi. Tam czyta Pismo i naucza. Mówi Prawdę, która leży głęboko w Jego sercu – to On jest Prawdą. I właśnie tu, wśród bliskich mu ludzi, doświadcza odrzucenia. Co musiał czuć? Na pewno nie było to łatwe uczucie, skoro wypowiada gorzkie przysłowie o lekceważeniu proroków. Jednak nie rezygnuje z mieszkańców Nazaretu i uzdrawia tych nielicznych, którzy zechcą Mu uwierzyć.
• Czy doświadczasz takich sytuacji, kiedy dajesz swoje serce, a twoje dobre intencje są niedoceniane lub wręcz odrzucane? Co wtedy czujesz? Jak wtedy myślisz o tych, którzy odrzucają twoją miłość? Spróbuj oddać Panu teraz te emocje i tych ludzi. Proś Go, aby napełniał cię swoją miłością, taką, jaką miał do swoich bliskich z Nazaretu. Wiedz, że On jest blisko ciebie w każdej takiej sytuacji.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, wlej we mnie miłość do tych, którzy mnie odrzucają.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?