Archiwum z dnia: 9 lutego 2017

09.02.2017, czwartek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 7, 24-30

Jezus udał się w okolice Tyru i Sydonu. Wstąpił do pewnego domu i chciał, żeby nikt o tym nie wiedział, nie mógł jednak pozostać w ukryciu. Zaraz bowiem usłyszała o Nim kobieta, której córeczka była opętana przez ducha nieczystego. Przyszła, padła Mu do nóg, a była to poganka, Syrofenicjanka z pochodzenia, i prosiła Go, żeby złego ducha wyrzucił z jej córki. I powiedział do niej Jezus: «Pozwól wpierw nasycić się dzieciom, bo niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom». Ona Mu odparła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta pod stołem jedzą okruszyny po dzieciach». On jej rzekł: «Przez wzgląd na te słowa idź; zły duch opuścił twoją córkę». Gdy wróciła do domu, zastała dziecko leżące na łóżku; a zły duch wyszedł.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Jezus zapuścił się na tereny pogańskie, gdzie dotarła jego sława, choć zapewne nie jako Mesjasza Bożego, ale po prostu słynnego nauczyciela i uzdrowiciela. Pozwól wpierw nasycić się dzieciom, bo niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom – Jezus podkreśla pierwszeństwo narodu wybranego, do którego w pierwszej kolejności jest posłany jako mesjasz. Nie pyta o wiarę kobiety, nie wyrzuca jej, że jest poganką. Jej odpowiedź zmienia sytuację: Tak, Panie, lecz i szczenięta pod stołem jedzą okruszyny po dzieciach.
• Przez wzgląd na te słowa idź; zły duch opuścił twoją córkę – Dlaczego, co w tych słowach przekonało Jezusa? Zwrot „Panie” nie jest zwrotem grzecznościowym, jak „proszę pana”, ale stosowano go zamiast imienia Boga, oznacza Stworzyciela, Króla. Jest to więc wyznanie wiary tej poganki w bóstwo Jezusa. Ta kobieta przyznała Jezusowi rację – nie obraziła się za porównanie do szczeniaka, nie oburzyła, że ją poniża, choć mogła uważać Żydów za naród mniej znaczący niż jej własny. Zgodziła się z wolą Bożą i poprosiła tylko o okruszynę, tzn. wierzyła, że okruszyna łaski Jezusa wystarczy, by uwolnić jej córkę. Może to ta pokora i wiara ujęły serce Jezusa, że zmienił zdanie i spełnił jej prośbę.
• Słowo Boże wiele mówi o upodobaniu Boga jakie ma w pokornych, np. Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje (Jk 4,6). Niby wszyscy o tym wiemy, ale kto się modli o pokorę? Kto się spowiada z pychy? Czy dostrzegasz w sobie pychę, która ma nieskończenie wiele twarzy? Najczęstszym jej objawem jest stawianie siebie na piedestale – moje potrzeby najważniejsze, ja decyduję o swoim życiu, moja wolność jest najważniejsza. Ale bywa też zakamuflowana, np. kiedy życie podporządkowuje się dbaniu o swój wizerunek – można robić wspaniałe rzeczy, a być motywowanym własną pychą. Pokora jest też łaską – czy modlisz się o nią? Czy starasz się demaskować pychę i ćwiczyć się w pokorze?
•  

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, proszę, otwórz mi oczy na moją pychę i uwolnij od niej moje serce.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?