CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO GŁOSIĆ LUDZIOM EWANGELIĘ
18.10.2017, środa
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Ewangelia według św. Łukasza 10,1-9
Jezus wyznaczył jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch, i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał.
Powiedział też do nich: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.
Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.
Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: «Pokój temu domowi!» Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: «Przybliżyło się do was królestwo Boże»”.
Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
- Wezwanie „Idźcie i głoście światu Ewangelię” jest skierowane do każdego z nas, do każdego ochrzczonego, a zwłaszcza bierzmowanego. Możemy ją wypełniać wykorzystując dary, jakimi zostaliśmy obdarowani przez Boga. Czy czuję się posłany? W które miejsca? do jakich ludzi? Jak to realizuję?
- „Owca” jest symbolem łagodności, niewinności. Jest również zwierzęciem ofiarnym. „Wilk” – symbolem zła, bezwzględności. Misja głoszenia Ewangelii może wiązać się z agresywną reakcją wśród ludzi, z ponoszeniem ofiar i wyrzeczeń. Czy mimo ludzkiego lęku mam odwagę, aby z pokorą i łagodnością głosić Jezusa?
- „Pokój temu domowi”; Życzenie pokoju (hebr. szalom) nie jest zwyczajnym pozdrowieniem grzecznościowym, „dzień dobry” czy „witaj”. Oznacza ono nie tylko brak wojen i sporów, ale w rozumieniu Żydów pełnię życia z Bogiem i ludźmi było jednocześnie błogosławieństwem. Jezus dając polecenie pozdrawiania w ten sposób, obdarza słowo uczniów mocą, która sprawia, że treść kryjąca się w nim może się urzeczywistniać. Przyjęty do życia Jezus przynosi pokój. Czego życzę spotykanym ludziom: tym w domu, w pracy, na ulicy, tym będącym w stanie upojenia alkoholowego, tym agresywnym na ulicach…?
- Głosząc Jezusa mam koncentrować się całkowicie tylko na powierzonym zadaniu (nie troszczyć się o jedzenie, nie tracić czasu na konwenanse – pozdrowienia w tamtych czasach były długim obrzędem, nie przywiązywać się do rzeczy). Bagaże, obciążenia, dobra materialne, zależności międzyludzkie robią z nas niewolników. Hamują przed podejmowaniem działań, wzbudzają lęk przed opiniami innych ludzi na nasz temat. Słowa Jezusa nie są zachętą do braku kultury i szacunku do spotykanych ludzi, ale do nie zbaczania z wybranej drogi i nie zwracania uwagi na rzeczy mało ważne.
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, pomóż mi być wiarygodnym i pracowitym apostołem niosącym ludziom Twój pokój.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
