SPOTKAĆ ZMARTWYCHWSTAŁEGO I PŁONĄĆ MIŁOŚCIĄ

29.04.2021, czwartek Św. Katarzyny ze Sieny, doktora Kościoła, patronki Europy

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Mateusza 11, 25 – 30

W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.
Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.
Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie”.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Mateusz pokazuje mi jak modli się Jezus. Na głos wysławia On Boga Ojca – Pana nieba i ziemi. Raduje się z tego, że Jego ukochany Tato odkrywa rzeczy dotyczące objawienia nie elitom intelektualnym (faryzeuszom), a prostaczkom [ w greckim tekście „ne-pios” dosłownie oznacza „dzieciom, ludziom prostym, o mentalności niemowlęcia, niewykształconym”]. Bóg przychodzi do ludzi prostych, ubogich duchem, pokornych i wyjawia im prawdę o Sobie, bo to oni najlepiej „widzą sercem”. Przychodzi do tych, których „usynawia” i im przekazuje to, co najważniejsze, bo to oni są w stanie Go poznać i zrozumieć.
• Taką postacią jest patronka dnia dzisiejszego – św. Katarzyna ze Sieny. Kobieta, która nie umiała pisać i czytać (robił to za nią kierownik duchowy) ale za to potrafiła kochać Boga i bezgranicznie Mu ufać. Potrafiła wejść w relację z Nim jak dziecko, stanąć przed Nim pokornie i odkryć Kim On Jest naprawdę. To dawało jej siłę do przeciwstawiania się trudnościom oraz upominania nawet papieży czy hierarchów Kościoła – a ci jej słuchali. Została ogłoszona patronką Rzymu, potem Europy i wyniesiona do godności Doktora Kościoła.
• Istotą wiary nie jest to, ile umiem i wiem, ale to, czy potrafię bezgranicznie zaufać Jezusowi, przyjść do Niego „po pokrzepienie”, gdy jestem utrudzona różnymi problemami dnia codziennego i obciążona winą. Przyjść, upaść na kolana, prosić o przebaczenie i wysławiać Boga z synowską miłością tak, jak to czynił Jezus. Tak, jak czynili to również przed Nim inni – czego przykład mamy w dzisiejszym Psalmie (103) dnia. Psalmista całym sobą wielbi Boga (błogosławi Go) za Jego dobrodziejstwa, za to, że przebacza wszystkie jego grzechy i uzdrawia wszystkie niemoce, obdarzając łaską i miłosierdziem [hebrajskie „rahamim” oznacza matczyną miłość wobec dziecka, pełną troski, bliskości, czułości, nie potrafiącą przestać kochać nawet, gdy ono rani, zdradza, ucieka, popełnia zło].
• Błogosławić, wielbić Boga, to dostrzec, że dzięki Jego miłosiernej miłości w moim życiu dzieją się rzeczy dobre. Że dzięki Niemu otrzymuję wszystko, że uczę się jak żyć, jak kochać Jego i drugiego człowieka, że staję się człowiekiem „na Jego miarę”. Jak wygląda moja modlitwa? Czy potrafię otworzyć przed Bogiem swoje serce i wielbić Go w swojej codzienności? Czy uczę się od Niego miłości miłosiernej i tego, że Jest „łaskawy, nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy; nie zapamiętuje się w sporze, nie płonie gniewem na wieki” (zob.: Ps 103, 8 – 9)?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, ucz mnie – wzorem świetych – bycia mądrą, roztropną, umiejącą wychodzić na spotkanie z Tobą z „płonącą lampą”, która nie gaśnie.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?