Archiwum z dnia: 18 września 2022

18.09.2022, niedziela , Święto św. Stanisława Kostki, zakonnika, patrona Polski

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 16, 1-13

Jezus powiedział do uczniów: «Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek. Przywołał więc go do siebie i rzekł mu: „Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządzania, bo już nie będziesz mógł zarządzać”. Na to rządca rzekł sam do siebie: „Co ja pocznę, skoro mój pan odbiera mi zarządzanie? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę. Wiem już, co uczynię, żeby mnie ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę odsunięty od zarządzania”. Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał pierwszego: „Ile jesteś winien mojemu panu?” Ten odpowiedział: „Sto beczek oliwy”. On mu rzekł: „Weź swoje zobowiązanie, siadaj prędko i napisz: pięćdziesiąt”. Następnie pytał drugiego: „A ty ile jesteś winien?” Ten odrzekł: „Sto korców pszenicy”. Mówi mu: „Weź swoje zobowiązanie i napisz: osiemdziesiąt”. Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z podobnymi sobie ludźmi niż synowie światłości. Ja też wam powiadam: Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków. Kto w bardzo małej sprawie jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w bardzo małej sprawie jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. Jeśli więc w zarządzaniu niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, to kto wam prawdziwe dobro powierzy? Jeśli w zarządzaniu cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, to któż wam da wasze? Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie!»

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Dlaczego pan chwali nieuczciwego zarządcę, który trwonił jego majątek i uciekał się do podstępu, by siebie ratować? O czym Jezus nas chce pouczyć? Zdaj sprawę z twego zarządzania – to kluczowy moment. Każdy z nas stanie w takiej sytuacji i będzie musiał zdać sprawę Bogu ze swojego życia – z tego jak zarządzał powierzonymi dobrami. Czy masz świadomość/ poczucie bycia hojnie obdarowanym przez Boga?
• Darem jest życie – każdy dzień jest dany po coś, o każdym Twoim dniu Bóg zadecydował, że masz go jeszcze przeżyć, że go potrzebujesz, by coś wykonać/ przeżyć/ zrozumieć itp. Czas jest darem, który chyba najłatwiej nam trwonić, czy wręcz zabijać (można robić coś „dla zabicia czasu”!). Darem jest Twój intelekt i talenty, wykształcenie, umiejętności, wrażliwość, emocjonalność, empatia, a nawet słabość i braki (które mogą dawać szansę innym ludziom do czynienia dobra). Wszystko czym jesteś, cała Twoja konstrukcja została z miłością zaprojektowana tak, byś mógł wzrastać, rozkwitać, pięknieć i przynosić obfite owoce. Wszystko co masz i czego Ci brakuje ma swój cel i sens – jest darem zadanym. Wszystko to jest jednak tylko środkiem do celu – życia wiecznego.

• Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Na pochwałę zasłużyła zapobiegliwość i roztropność – rządca zorientował się na czas, że konsekwencje jego dotychczasowego postępowania mogą być straszne. Z determinacją, używając wszelkich środków (także nieuczciwych) zadbał o swoją przyszłość. Jak wygląda Twoja determinacja w dążeniu do nieba? A może żyjesz dniem dzisiejszym nie mając czasu/ sił na refleksję o przyszłości? Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Można oddać komuś połowę długu, ale nie można dać Bogu połowy duszy, nie można być w połowie zbawionym. Bóg od zawsze domagał się całego serca, całego człowieka. Co jest Twoim priorytetem, czy czuwasz, aby być Bogu wiernym we wszystkich sferach życia? A gdyby Bóg wezwał Cię dzisiaj – zdaj sprawę ze swojego życia?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, proszę pokaż mi, czy nie zapomniałem się w jakiejś dziedzinie, czy nie trwonię Twoich darów pędząc zapatrzony w codzienność, bez perspektywy celu wiecznego?

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?