Archiwum z dnia: 27 grudnia 2022

27.12.2022, wtorek , Świętego Jana, apostoła i ewangelisty

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Jana 20, 2 – 8

Pierwszego dnia po szabacie Maria Magdalena pobiegła i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono”.
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu.
Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Święty Jan Ewangelista należał do ścisłego grona uczniów. Był przy przemienieniu Jazusa na górze Tabor, podczas Ostatniej Wieczerzy i w Ogrodzie Oliwnym. Jako jedyny z apostołów stał pod krzyżem Jezusa. Był tym, „którego Jezus miłował” (zob.: J, 13, 23), ale także tym, który miłował Jezusa. Nie dziwi więc fakt, że „przybył pierwszy do grobu (…) nachylił się, zobaczył (…) jednakże nie wszedł do środka”. Ustąpił miejsca Piotrowi, biegnącemu za nim, by ten mógł wejść i zobaczyć „leżące płótna oraz chustę (…) leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu”. Wyglądało, że leżały tak, jakby nie ruszone, na tym samym miejscu, na którym złożono Ciało. Nie było jednak Mistrza.
•  I Piotr i Jan zobaczyli to samo. Pusty grób i znaki obecności Nieobecnego Jezusa; ale tylko Jan „ujrzał i uwierzył”. Dlaczego?! Być może uświadomił sobie sens tego wszystkiego o czym Jezus mówił wczesniej, gdy zapowiadał swoje zmartwychwstanie. Być może ujrzał sercem, które widzi i czuje bardziej (lepiej), niż rozum, którym zwykle kierował sie Piotr. Uwierzył nie tyle w Zmartwychwstanie, ale tak naprawdę w miłość, która zwycięża śmierć. Zobaczył poniekąd tajemnicę wcielenia się Słowa, które „oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi” (zob.: J 1, 9). Według ewangelisty Łukasza Piotr „wrócił do siebie, dziwiąc się temu, co się stało” (zob.: Łk 24, 12) a uwierzył dopiero wtedy, jak ukazał mu się Pan (zob.: Łk 24, 34).
• Jesteśmy w oktawie Bożego Narodzenia a liturgia serwuje nam „bieg do Grobu”. Czy to nie dziwi?!  Trzy doby po nocy Bożego Narodzenia przychodzę rankiem do grobu – wraz z Magdaleną, Piotrem i Janem – by z radościa i nadzieją „ujrzeć i uwierzyć” – jak Jan. By w moim sercu zagościł pokój, który nad betlejemskim złóbkiem wyśpiewali anieli. By ten pokój mnie umacniał i prowadził do Tego, Który przychodzi Zmartwychwstały każdego dnia, do mnie i do ciebie, z miłością. Bym mogła „radować się w Panu (…) i sławić Jego święte imię” (zob.: Ps 97, 12).
• Czy umiesz patrzeć jak umiłowany uczeń, by uwierzyć w Jezusa i Jezusowi? Czy potrafisz doświadczyć tego, że Słowo stało się Ciałem, narodziło się, objawiło się a potem Zmartwychwstało z miłości? Czy jesteś zdolny tę Miłość naśladować? Czy jesteś w stanie uwierzyć, że ta Miłość przemienia cię każdego dnia?
  

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Proszę Cię Panie o dar Twojej miłości, która zawiera w sobie wszystkie łaski. Spraw, aby wraz z nią umacniały się we mnie cnoty i abym potrafiła w nich wytrwać.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?