Archiwum z dnia: 21 lipca 2014

20.07.2014, niedziela

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) –przeczytaj:

Ewangelia św. Mateusza 13,24-43

Jezus opowiedział tłumom tę przypowieść:

„Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł.

A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: «Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc się wziął na niej chwast?» Odpowiedział im: «Nieprzyjazny człowiek to sprawił». Rzekli mu słudzy: «Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?» A on im odrzekł: «Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza»”.

Inną przypowieść im powiedział: „Królestwo niebieskie podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał na swej roli. Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion, lecz gdy wyrośnie, jest większe od innych jarzyn i staje się drzewem, tak że ptaki przylatują z powietrza i gnieżdżą się na jego gałęziach”.

Powiedział im inną przypowieść: „Królestwo niebieskie podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło”.

To wszystko mówił Jezus tłumom w przypowieściach, a bez przypowieści nic im nie mówił. Tak miało się spełnić słowo Proroka: „Otworzę usta w przypowieściach, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata”.

Wtedy odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie i prosili Go: „Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście”. On odpowiedział:

„Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie.

Jak więc zbiera się chwast i spala ogniem, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego.

Kto ma uszy, niechaj słucha”.

zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• W kilku przypowieściach dzisiejszego fragmentu ewangelii Jezus pokazuje nam jak bardzo logika Królestwa Bożego inna jest od naszej. Odpowiada też na nasze pytanie dotyczące zła w świecie i w nas samych
• Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast? Dlaczego Bóg nie rozprawia się z tymi, którzy czynią zło? Skąd bierze się zło w ludziach? Bóg nie jest autorem zła, chwast został zasiany przez Jego przeciwnika – szatana, który jest realnym duchowym bytem. Bóg pozwala aby chwast rósł aż do żniwa. W tym przejawia się Jego cierpliwość wobec każdego człowieka: Bóg nie chce śmierci grzesznika alby by nawrócił się i miał życie (por…). Może nosisz w sobie jakiś żal do Boga, że nie usuwa natychmiast zła, które widzisz wokół siebie.
• Mamy skłonność myśleć, że rzeczy wielkie i ważne są spektakularne, głośne, zauważalne. Tymczasem Królestwo Boże zaczyna się od małego, ledwo dostrzegalnego „ziarenka gorczycy” – słowa Bożego zasianego w sercu człowieka. Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion, lecz gdy wyrośnie, jest większe od innych jarzyn i staje się drzewem, tak że ptaki przylatują z powietrza i gnieżdżą się na jego gałęziach.
• Sprawcą wzrostu Bożego życia w nas i Królestwa Bożego w świecie jest sam Bóg. Naszą rolą jest współpraca z Bożą łaską poprzez nasze wybory i decyzje, wierność w modlitwie, ale to nie my sprawiamy ten wzrost. Jeżeli widzimy w sobie dobre owoce – oddajmy chwałę Bogu i dziękujmy Jemu!
• Jezus porównuje Królestwo Boże do odrobiny zakwasu, która zmienia całe ciasto. Podobnie słowo Boże działające w człowieku stopniowo przemienia go całego przenikając wszystkie sfery życia. Także chrześcijanie obecni w świecie przemieniają go w ten sposób.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu, pragnę być żyzną glebą, która przyniesie stokrotny plon Twojemu Słowu. Przemień moje serce.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia  jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?