Archiwum z dnia: 7 stycznia 2017

07.01.2017, sobota

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Mateusza 4,12-17.23-25

Gdy Jezus posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego, Droga morska, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci światło wzeszło. Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie. obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszelkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu. A wieść o Nim rozeszła się po całej Syrii. Przynoszono więc do Niego wszystkich cierpiących, których dręczyły rozmaite choroby i dolegliwości, opętanych, epileptyków i paralityków, a On ich uzdrawiał. I szły za Nim liczne tłumy z Galilei i z Dekapolu, z Jerozolimy, z Judei i z Zajordania.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Pan Jezus przenosi się do Kafarnaum leżącego w Galilei, którą Żydzi nazywali krainą pogan. W krainie tej mieszkali koło siebie Żydzi i poganie. Właśnie to bycie wśród pogan powodowało, że miejscowi Żydzi przejmowali obce wierzenia czy tradycje i dlatego byli traktowani w Jerozolimie na równi z poganami. Tym większe było zaskoczenie oraz oburzenie, że właśnie tą ziemię wybrał. W tym właśnie mieście, którego nazwę można też tłumaczyć „wioska zasmucenia”, głosi Dobrą Nowiną o zbawieniu duszy, a także leczy chorych i uwalnia opętanych od złych duchów.
• Kafarnaum i Galilea jest chyba doskonałym odwzorowaniem naszej duszy. Często trwamy gdzieś na granicy pomiędzy zaufaniem Bogu a tym, co oferuje otaczający nas świat. W relacji z Bogiem często stosujemy zasadę „Panu Bogu świeczkę a diabłu ogarek”. To właśnie rozdarcie zasmuca duszę i przesuwa nas w strefę cienia. To nie jest mrok, totalne zatracenie, lecz ułuda, którą szatan tworzy byśmy trwając w grzechu nadal czuli się usprawiedliwieni. I właśnie do tej szarości, do tego zasmucenia grzechem, chorobami czy trudnościami codzienności przychodzi Jezus, by nas wyzwolić: „mieszkańcom cienistej krainy śmierci światło wzeszło”. On przychodzi do nas ze Słowem Bożym oraz mocą, która pokonuje szarość, która uzdrawia i uwalnia.
• Zastanów się teraz proszę czy wierzysz w to, że to Bóg przychodzi do Ciebie? Czy wierzysz, że odnajdzie cię i wyzwoli pomimo tego, że jesteś może gdzieś na peryferiach Kościoła pełen obaw, smutku, przytłoczony grzechami czy chorobą? On przychodzi jak światło w mroku, by wszytko co jest wokół nas (nasza codzienność, rodzina, praca, wiara) nabrało prawdziwego kształtu, koloru i miejsca. Czy wierzysz w Niego jak te tłumy „z Galilei i z Dekapolu, z Jerozolimy, z Judei i z Zajordania„?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Dziękuje CI Jezu za to, że przychodzisz do mnie pomimo moich słabości i grzechów. Dziękuje, że mnie odnajdujesz z zagubieniu pomiędzy wiarą a grzechem. Bądź uwielbiony Panie za Twoją miłość do mnie i dobroć.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?