Archiwum z dnia: 10 grudnia 2017

10.12.2017, niedziela

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Proroka Izajasza 40, 1-5. 9-11

«Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud!» – mówi wasz Bóg. «Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy». Głos się rozlega: «drogę Panu przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec dla naszego Boga! Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i pagórki obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną. Wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją każdy człowiek zobaczy, bo usta Pańskie to powiedziały». Wstąp na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny na Syjonie! Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnieś głos, nie bój się! Powiedz miastom judzkim: «oto wasz Bóg! oto Pan Bóg przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata. Podobnie jak pasterz pasie on swą trzodę, gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie».

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• «Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud!» – mówi wasz Bóg. Do kogo Bóg mówi? Może do każdego, kto jest w stanie usłyszeć, kto sięga po Jego Słowo, kto doświadcza Jego pocieszenia i może się nim podzielić? Jak mówi św. Paweł: Ten, który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy od Boga. (2 Kor 1,4) Czy czujesz się posłany, zaproszony przez Boga do pocieszania Jego dzieci, swoich braci? Czy masz w sobie pokój Boży, pewność Bożej miłości na tyle, że możesz jej użyć do pocieszania ludzi, dawania im nadziei, umacniania wiary? Czy próbujesz to czynić?
• drogę Panu przygotujcie na pustyni – naszym zadaniem jest tylko przygotować drogę do drugiego człowieka, Pan sam wejdzie do serca i je przemieni. Często boimy się ewangelizować myśląc, że i tak nikogo nie nawrócimy. To nie nasze zadanie. Mamy  przygotować drogę – tylko i aż – naprowadzić kogoś na temat wiary, zasiać ziarno nadziei, pobudzić do myślenia, powiedzieć świadectwo o swojej relacji z żywym Bogiem. Nie trzeba nikogo przekonywać, namawiać. Apostołowie głosili Dobrą Nowinę, nie namawiali do niej – samo opowiadanie o miłości Boga i zbawieniu otwierało serca ludzi na działanie Boga. Tylko Duch Święty może przekonać serce o miłości Ojca i sprawić, że człowiek wyzna Jezusa jako swojego Pana. To już praca Ducha w sercu, tajemnica miłości Boga i wolności człowieka, którą należy uszanować.
• Podnieś głos, nie bój się! W czym tkwi sedno – w strachu, a może w braku wiary? Czy odkrywszy cudowne lekarstwo na śmierć, które może uratować miliony ludzi nie chciałoby się nagłośnić tego jak najbardziej, uratować jak najwięcej istnień? Czyż nie tym jest właśnie Dobra Nowina? Dlaczego więc się nią nie przejmujemy, nie chcemy ratować ludzi od potępienia? Może nie traktujemy kwestii życia wiecznego jak prawdziwej rzeczywistości, brakuje wiary, pewności w prawdziwość ewangelii, w miłość Boga, w zmartwychwstanie Jezusa? To ważne pytanie na adwent: Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie? (Łk 18,8).

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie proszę, uzdolnij mnie do pocieszania, do niesienia Twojej miłości bliźnim.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?