CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO BYĆ UKOCHANYM DZIECKIEM OJCA

11.08.2020, wtorek , Św. Klary

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Mateusza 18, 1-5. 10. 12-14

Uczniowie przystąpili do Jezusa, pytając: «Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?» On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. A kto by jedno takie dziecko przyjął w imię moje, Mnie przyjmuje. Baczcie, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie. Jak wam się zdaje? Jeśli ktoś posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich, to czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się błąka? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały. Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło nawet jedno z tych małych».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. O które cechy dziecka może chodzić? Niesamodzielność, posłuszeństwo, zależność, bezwarunkowa miłość do rodziców i całkowite zaufanie, świadomość swojej małości, prawdomówność, szczerość, spontaniczność bez oglądania się na ludzi, fantazja, pewność, że najbardziej szalony pomysł da się zrealizować, poczucie bezpieczeństwa i wartości czerpane od rodziców? O czym Jezus chce Ci dziś przypomnieć, stawiając przed Tobą dziecko? Czego Ci brakuje, by być jak dziecko wobec Boga?
• Wyobraź sobie, że Jezus przygarnia Ciebie sprzed lat – gdy miałaś/eś kilka, może 10 lat. Pan patrzy Ci z bliska w oczy… co Ci mówi? Co Ty, jako dziecko, chcesz Mu powiedzieć?
• Baczcie, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych (…) nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło nawet jedno z tych małych. Bóg był wpatrzony w Ciebie od momentu poczęcia i nigdy nie stracił Cię z oczu, nigdy Cię nie skreślił, nie zapomniał, nie spisał na straty. Nigdy nie było Mu obojętne Twoje cierpienie. Zawsze czekał z nadzieją, że przyjdziesz jeszcze bliżej, czuwał i podpowiadał. Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie. Oto wyryłem cię na obu dłoniach, twe mury są ustawicznie przede Mną. (Iz 49, 15-16) Tylko głębokie przyjęcie tej prawdy pozwala na wzrastanie w dziecięstwie bożym.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Duchu Św. proszę pokaż mi te rany mojego serca, które nie pozwalają mi przeżywać tego, że jestem ukochanym dzieckiem Ojca. Panie proszę, pozwól mi spojrzeć na siebie (teraz i sprzed lat jako dziecko) Twoimi oczami. Pozwól mi zobaczyć Twoją obecność w całym moim życiu, Twoją troskę o mnie, Twoją opiekę i współcierpienie ze mną.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?