CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO WEJŚĆ NA DROGĘ ŚWIADOMEGO ODDAWANIA BOGU CHWAŁY

12.10.2020, poniedziałek , Bł. Jana Beyzyma

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Psalm 113, 1b-5a; 6-7

Chwalcie, słudzy Pańscy, chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione teraz i na wieki.
Od wschodu aż do zachodu słońca niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy, ponad niebiosa sięga Jego chwała.
Kto jest jak nasz Pan Bóg, co w dół spogląda na niebo i na ziemię?
Podnosi z prochu nędzarza i dźwiga z gnoju ubogiego.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Sensem ludzkiego życia jest oddawanie Bogu chwały. Im człowiek bardziej doświadcza swojego nawrócenia, tym więcej dostrzega Bożego działania w swoim życiu. Bez nawracania się, człowiek jest niewidomy. Autor Psalmu mówi: Chwalcie, słudzy Pańscy, chwalcie imię Pana. Niech imię Pana będzie błogosławione teraz i na wieki. Aby stawać się sługą Pańskim na każdym etapie swojego życia, potrzebujemy coraz głębiej dotykać historii swojego życia, aby Bogu oddawać chwałę przez życie i modlitwę. Czy przyjmujesz prawdę o samym sobie? Czy prosisz  Ducha Świętego o łaskę nawrócenia?
• Dotarcie do świadomego oddawania Bogu chwały przez dziękczynienie i uwielbienie jest procesem i domaga się czasu i wzrostu. Paradoksalnie, im bardziej życie dawało się nam we znaki, tym głębiej mamy szansę spotkania z Bogiem żywym. Nasze zranienia, słabości, grzechy, jakiekolwiek niepełnosprawności, domagają się obecności i interwencji Boga żywego. Wielkie rzeczy Bóg żywy ma możliwość w nas objawiać, gdy dotykamy całęj prawdy o samym sobie. Inaczej jest to dla nas niebezpieczne. Wtedy mamy szansę, aby zrealizować pouczenie autora Księgi Mądrości: By wiedziano, że w dziękowaniu Tobie trzeba wyprzedzać słońce i wobec Ciebie stawać o świtaniu. Nadzieja bowiem niewdzięcznika jak lód zimowy stopnieje i rozpłynie się jak woda nieużyteczna. (Mdr 16, 28-29) Wtedy mamy możliwość doświadczenia innej Bożej obietnicy: Podnosi z prochu nędzarza i dźwiga z gnoju ubogiego. Z jakiej biedy, grzechu, słabości Bóg żywy cię wyprowadził? Ile czasu poświęcasz na dziękczynienie w swoim życiu?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci, że jesteś Bogiem żywym. Dziękuję, że masz moc wyprowadzać mnie z mojej biedy, grzechu, niewoli.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?