CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO BYĆ BLISKIM JEZUSA

20.10.2020, wtorek , Św. Jana Kantego

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 12, 35-38

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana – na czym ma polegać nasze czuwanie? Jaką masz pierwszą myśl na ten temat – czy czuwasz i oczekujesz? Nie jest to oczywiste wśród codziennych obowiązków. Przecież nie chodzi o to, by siedzieć i czekać, by nie planować przyszłości, bo wkróce będzie koniec świata. Więc jak? Czy chodzi o to, by trwać w łasce uświęcającej i sakramentach? Na pewno, ale czy tylko?
• Czuwać i oczekiwać. Kiedy wiesz, że ktoś ukochany ma dziś w nocy wrócić z długiej podróży, to cokolwiek robisz, masz „z tyłu głowy” tę radość i podniecenie. Wracasz myślami przez cały dzień do tego oczekiwania, wyobrażasz sobie jak to będzie, kiedy się spotkacie. Wspominasz wyjątkowe wspólne chwile. Tak wygląda czuwanie i oczekiwanie na konkretną osobę w realnej relacji – czy coś z tego odnosi się do Twojej relacji z Jezusem?
• Dlaczego takie porównanie? Bo Jezus w czasie ostatniej wieczerzy powiedział do tych, którzy Go słuchali i spożywali Jego ciało: Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi (J 15, 13-15). On nie chce, żebyś był/-a Jego sługą, ale kimś najbliższym – przyjacielem i domownikiem (por. dzisiejsze 1. czytanie). Chce być zawsze w Twojej pamięci i sercu – gdziekolwiek jesteś i cokolwiek robisz, bez podziału na rzeczy pobożne i zwykłe. On jest zawsze tak samo dostępny, tak samo bliski. Czuwanie to życie w Jego ciągłej obecności – wykonywanie i mówienie wszystkiego jako Jego przyjaciel, a często w Jego imieniu – pocieszanie, umacnianie, pomaganie, służenie braciom, przemienianie świata.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Duchu Św. proszę wlej w moje serce miłość, pomóż mi żyć w bliskości z Tobą! Przemień mnie ze sługi w syna/ córkę, w bliskiego przyjaciela Jezusa.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?