NAWRACAĆ SIĘ NIESTRUDZENIE
25.03.2024, poniedziałek , Uroczystość Zwiastowania Pańskiego
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Psalm 40,7-11
Nie chciałeś ofiary krwawej ani płodów ziemi, lecz otwarłeś mi uszy; nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy. Wtedy powiedziałem: „Oto przychodzę. W zwoju księgi jest o mnie napisane: Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże, a Twoje prawo mieszka w moim sercu”. Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu i nie powściągałem warg moich, o czym Ty wiesz, Panie. Sprawiedliwości Twojej nie kryłem w głębi serca, głosiłem Twoją wierność i pomoc. Nie taiłem Twojej łaski ani Twojej wierności przed wielkim zgromadzeniem.
Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
- Ofiara krwawa, płody ziemi i całopalenie to elementy ofiary wymaganej przez Boga Jahwe w Starym Testamencie. To ten wielki i straszliwy, objawiający się na górze Synaj w potędze, „straszliwy i sprawiający cuda„. A jednak psalmista odkrywa inne oblicze Boga – jak gdyby ukryte za zasłoną tej pierwszej grozy: Boga, który otwiera uszy, nie żąda całopaleń, wynagradza pełnienie Jego woli… radością i zamieszkuje chętnie w ludzkim sercu. Wiele osób przeszło taki proces odkrywania Pana Boga i wierzę, że jeszcze wiele (jak najwięcej) przejdzie: od obrazu Boga jako groźnego, karzącego grzechy chętnie i z upodobaniem chorobami, nieszczęściami, piekłem… do obrazu Boga, który kochając bezwarunkowo, z upodobaniem wspiera nas na drodze do Jego domu, bo Mu na nas zależy.
- W zwoju księgi jest o mnie napisane. Jakie to wspaniałe. Moja historia, moja droga, moja tożsamość są opisane w księdze Biblii. Bóg umie opowiedzieć moje życie lepiej niż ja. To daje mi głębokie poczucie bezpieczeństwa. Ludzie mogą wydawać przeróżne sądy na mój temat – jedne prawdziwe, sprawiedliwe i słuszne, inne nieprawdziwe, niesprawiedliwe i niesłuszne. Ja też mam skłonność do zafałszowywania prawdy o sobie, bo nikt nie lubi (ja też) trudnych prawd i odzierania ze złudzeń. A jednak gdy wracam do Biblii, wiem że zawsze mogę liczyć na dialog z Bogiem, który pokaże mi znów coś ważnego o moim życiu i podpowie, jak dalej iść. Słuchaj ludzi, którzy są ci życzliwi. Ceń sobie informację o sobie od nieżyczliwych. Ale przede wszystkim słuchaj Boga i bądź otwarty zarówno na głaskanie, jak i na napomnienia. Wszystko, co pochodzi od Niego, prowadzi do miłości.
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże, a Twoje prawo mieszka w moim sercu.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
