Archiwum z dnia: 22 lipca 2012

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO MIEĆ BOGA ZA SWOJEGO PASTERZA

22. 07. 2012, niedziela  

Księga Jeremiasza 23,1-6

 Pan mówi: „Biada pasterzom, którzy prowadzą do zguby i rozpraszają owce mojego pastwiska”. Dlatego to mówi Bóg Izraela, o pasterzach, którzy mają paść mój naród: „Wy rozproszyliście moją trzodę, rozpędziliście i nie zatroszczyliście się o nią; oto Ja się zatroszczę o nieprawość waszych uczynków”. Ja sam zbiorę resztę swego stada ze wszystkich krajów, do których je wypędziłem. Sprowadzę je na ich pastwisko, by miały coraz liczniejsze potomstwo. Ustanowię zaś nad nimi pasterzy, by je paśli; i nie będą się już więcej lękać ani trwożyć, ani trzeba będzie szukać którejkolwiek. Oto nadejdą dni, kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi. W jego dniach Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. To zaś będzie imię, którym go będą nazywać: «Pan naszą sprawiedliwością»”. 

Rozważanie:

  • Bóg przez usta proroków zapowiada, że sam (osobiście) zatroszczy się o swój lud, tak jak pasterz o swoje owce. Przyprowadzi je na pastwisko, gdzie się nasycą. Mowa tu o Zbawicielu, o Jezusie, który jest Bogiem z nami, i który karmi nas swoim ciałem i swoją krwią. Czy doświadczasz tego, że Bóg osobiście troszczy się o Ciebie? Czy czujesz się nasycony będąc w Jego obecności?
  • Owce należące do Boga „będą płodne i rozmnożą się”. Tylko tam, gdzie jest intymność, jest płodność. Również w życiu duchowym płodność jest możliwa dzięki głębokiej relacji z Bogiem. Czy obserwujesz rozwój swojego życia duchowego, czy przynosi ono owoce i czy dokonuje się w nim coraz głusze Twoje zjednoczenie z Bogiem?
  • „Już nie będą się bały i nie będą gubić się ze strachu – wyrocznia Pana”. Kiedy dajemy się prowadzić Bogu, Dobremu Pasterzowi i pełni ufności oddajemy Mu swoje życie, znika lęk wynikający z troski o sprawy doczesne lub związany z utrata siebie. Mamy odwagę wybrać dobro, które jest trudne (które wcześniej napawało nas lękiem) np. urodzenie dziecka, pojednanie się z kimś, pójście na ewangelizację etc.

Modlitwa: Panie, pragnę abyś ty był moim Pasterzem. Pragnę z ufnością dać się Tobie prowadzić i powierzyć Tobie moje życie i wszystkie moje potrzeby.