CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO PROSIĆ PANA ZIARNA, ABY ZMIENIAŁ GLEBĘ NASZEGO SERCA
27. 07. 2012, piątek
Ewangelia Św. Mateusza 13, 18-23
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Posłuchajcie co znaczy przypowieść o siewcy. Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze. Posiane na miejsca skaliste oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; ale nie ma w sobie korzenia, lecz jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje. Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. Posiane w końcu na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny”.
Rozważanie:
- Przypowieść o siewcy to przypowieść o Bogu, który sieje ziarno swojego słowa. Siewca jest rozrzutny. Dzisiaj byśmy nawet powiedzieli, że jest niegospodarny i w najbliższym czasie pójdzie z torbami. Gospodarz sieje ziarno najlepszej jakości. To ziarno życia, które ma moc przekazywać życie. Autor Listu do Hebrajczyków pisze, że:Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca. (Hbr 4,12)
- Ziarno jest najwyższej jakości. Plon ziarna jest związany z glebą, do której zostanie wrzucone ziarno. Owa gleba to nasze serce. Od niego zależy czy twoje życie przyniesie plon stokrotny, sześdziesięciokrotny, czy trzydziestokrotny. Jaki chcesz przynosić plon w swoim życiu? Jakie są twoje pragnienia serca?
- Ziarno posiane na drodze – to gleba twarda i ubita nogami. Rzucone ziarno nie ma możliwości wejścia głębiej w ziemię, dlatego porywane jest przez szatana. Mateusz ewangelista pisze: Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu.
- Ludzie o twardym sercu to ludzie, którzy nie przyjmują Ewangelii w swoim życiu i żyją w praktyce tak, jakby Boga nie było. Nigdy nie spotkali Boga żywego w swoim życiu. To także ludzie, którzy posiadają wiarę, ale ich serce stwardniało na głos Boży w swoim sercu. Święty Szczepan mówi do Żydów: Twardego karku i opornych serc i uszy! Wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu. (Dz 7,51)
- Ziarno posiane na miejsca skaliste – Człowiek o takiej glebie serca słucha słowa i je przyjmuje, ale nie wprowadza je w życie. Wszelkie próby i trudne doświadczenia sprawiają, że zaraz się załamuje. On jest wyłącznie słuchaczem tego słowa. Ziarno pozostanie wyłącznie na poziomie rozumu, nie przechodzi na poziom serca.
- Ziarno posiane między ciernie – człowiek o takiej glebie serca słucha Słowa Bożego, ale troski doczesne nie pozwalają mu wzrastać. Jego zaangażowanie w codzienną pracę jest tak duże, że nie daje sobie czasu na refleksję i modlitwę osobistą. Wszystko inne będzie ważniejsze. Słowo w takiej glebie takie będzie bezowocne.
- Ziarno posiane na glebę żyzną – człowiek o takim sercu słucha słowo i rozumie je. To zrozumienie związne jest z przeoraniem gleby serca przez różne trudne doświadczenia oraz poznanie swojego grzechu i słabości. To ludzie, którzy weszli w proces nawracania.
Modlitwa: Jezu proszę Cię o przeoranie gleby mojego serca, abym mógł wydawać plon obfity.
