CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO SŁUCHAĆ I BYĆ POSŁUSZNYM

06.10.2023, piątek , Św. Brunona, prezbitera

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 10, 13-16

Jezus powiedział: «Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno by się nawróciły, siedząc w worze i popiele. Toteż Tyrowi i Sydonowi lżej będzie na sądzie niżeli wam. A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz! Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który mnie posłał».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Na czym polegał problem mieszkańców Korozain i Kafarnaum? Jezus w ostatnim zdaniu mówi o tym wprost – pogarda. Zlekceważenie znaków – czyli momentów, kiedy Bóg do nich przemawiał, objawiał swoją obecność, zapraszał ich do wiary, pokazywał swoją bliskość. Pogarda wypływa z pychy, która potrafi zatwardzić serce przekonaniem, że człowiek wie sam najlepiej, że nie wierzy niczemu i nikomu poza samym sobą. Czyniąc samego siebie najwyższym autorytetem, czyni siebie bogiem. W końcu tym, czym się wyróżnia Bóg spośród innych osób, elementów rzeczywistości, to właśnie bycie ostatecznym autorytetem, najważniejszym punktem odniesienia.

• Biada ci… Jezus nie grozi tutaj, ani nie przeklina. Biada to przetłumaczone greckie Oj! oznaczające ostrzegające wykrzyknienie: Uważaj! (używane też w jęz. polskim). Chrystus więc przestrzega, bo uznanie siebie samego za boga musi się skończyć tragedią. Tylko Bóg, tylko Jezus, ma moc wybawić od wiecznej otchłani, która jest konsekwencją grzechu. Ostatecznie nikt sam siebie nie zbawi.
• Pogarda dla Bożego Słowa może być nieoczywista, ukryta za poczuciem rozsądku, intelektualizmem, a nawet lękiem. Ubóstwianie siebie może się kryć za niby pokornym niby dobrem – przekonaniem, że jest się tak dobrym i porządnym, że nie ma szans na potępienie. Tymczasem Biblia wprost mówi, że zapłatą za grzech jest śmierć (Rz 6,23) – czyli żadna inna waluta (w tym dobre uczynki) nie jest w stanie spłacić tego długu.
• Czy nie potrzebujesz ostrzeżenia Oj!, czy gdzieś w głębi nie wywyższasz się ponad Słowo Boże? Czy Boże Słowo jest Twoim najwyższym autorytetem i ostatnią instancją we wszystkim? Czy nie gardzisz Nim, kiedy przemawia do Ciebie – do konkretnych sytuacji Twego życia, mówiąc: uważaj! Podstawowe, wciąż przewijające się przez Biblię, wezwanie, brzmi: Słuchaj! (shema) Czy słuchasz?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, proszę pokaż mi zatwardziałości mojego serca, pokaż mi, czego nie widzę! Pragnę ze czcią słuchać Ciebie, proszę uzdrów mnie z głuchoty duchowej, wszelkiej zatwardziałości i zapatrzenia w siebie.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?