Archiwum z dnia: 7 stycznia 2024

07.01.2024, niedziela Niedziela Chrztu Pańskiego. Św. Rajmunda z Penyafort, prezbitera

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Psalm 2,7-8.10-11

Wyrok Pański ogłoszę: On rzekł do mnie: „Jesteś Synem moim, Ja zrodziłem dziś Ciebie, żądaj, a dam Ci w dziedzictwo narody i krańce ziemi w posiadanie Twoje”. A teraz, królowie, zrozumcie, nauczcie się sędziowie ziemi. Służcie Panu z bojaźnią, z drżeniem całujcie Mu stopy.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Wyrok kojarzy mi się raczej negatywnie, jako coś złego. Wyrok sądu, wyrok śmierci, wyniki badania jak wyrok. Tutaj jest zupełnie odwrotnie. Wyrok Pański jest powiązany z przyznaniem się Boga do swojego dziecka, do Syna – ale także i do mnie. Podziękuj dzisiaj Bogu, który mówi do ciebie: synu, córko. Biblia pokazuje nam, że możemy mieć pewność siebie przed Bogiem (nie mylić z arogancją) – żądaj, a dam ci w dziedzictwo narody i krańce ziemi w posiadanie twoje. Przypomina mi się scena z kultowej bajki Disneya „Król Lew”, gdy Mufasa wprowadza małego Simbę na wysoką skałę i pokazuje mu w świetle wschodzącego słońca całe królestwo, mówiąc: wszystkie te ziemie będą twoje, gdy dorośniesz. Lwiątko jest zachwycone i chciałoby rządzić już, od razu – ale najpierw musi przejść przez zmagania z trudnościami, by dorosnąć i wejść na swoje miejsce w Królestwie.
• Również Abrahamowi Bóg obiecał coś, co kompletnie przerastało możliwości percepcyjne i wyobrażeniowe: potomstwo liczne jak gwiazdy na niebie. Abraham jednak pomieścił to w sobie, miał przestrzeń na wiarę tylko Słowu, nie potrzebował kultu ani wyobrażeń. Ogołocony ze spełnionej obietnicy, gdy oddał Izaaka, stał się ojcem niezliczonej liczby duchowych dzieci. Mamy to w sobie od Boga – tęsknotę za czymś więcej, za czymś co nas przerasta, czego sami nie jesteśmy w stanie objąć rozumem ani duchem. Do wejścia w takie doświadczenie przygotowujemy się przez całe życie – by w chwili śmierci wreszcie puścić to, co skończone i doświadczyć spełnienia tęsknoty, która przez całe życie pchała nas naprzód. 
• Tęsknocie tej…. nie pozwól zgasnąć.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mego.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?