Archiwum z dnia: 22 stycznia 2024

22.01.2024, poniedziałek , Św. Wincentego, diakona i męczennika; Św. Wincentego Pallottiego, prezbitera

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

2 Księga Samuela 5,1-7.10

Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły mu: Oto myśmy kości twoje i ciało. Już dawno, gdy Saul był królem nad nami, tyś odbywał wyprawy na czele Izraela. I Pan rzekł do ciebie: Ty będziesz pasł mój lud – Izraela, i ty będziesz wodzem nad Izraelem. Cała starszyzna Izraela przybyła do króla do Hebronu. I zawarł król Dawid przymierze z nimi wobec Pana w Hebronie. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem. W chwili objęcia rządów Dawid miał lat trzydzieści, a rządził lat czterdzieści. Judą rządził w Hebronie lat siedem i sześć miesięcy, w Jerozolimie zaś całym Izraelem i Judą rządził lat trzydzieści trzy. Razem ze swoimi ludźmi król wyruszył do Jerozolimy przeciw Jebusytom, zamieszkującym tę krainę. Rzekli oni do Dawida: Nie wejdziesz tutaj, lecz odepchną cię ślepi i kulawi. Oznaczało to: Dawid tu nie wejdzie. Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon, to jest Miasto Dawidowe. Dawid stawał się coraz potężniejszy, bo Pan, Bóg Zastępów, był z nim.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Widok pokoleń izraelskich, które schodzą się u Dawida, wyznają że są jego kośćmi i ciałem, zawierają przymierze…. to widok wspólnoty Kościoła, która schodzi się u Jezusa i wyznaje, że jest Jego ciałem, zawiera z Nim przymierze. Różnica jest taka, że Izraelici świadomie wybierają sobie Dawida na króla, a więc poddają się jego panowaniu. Czy my świadomie wybieramy Jezusa na swojego króla? Bywa, że jesteśmy na rekolekcjach lub spotkaniach modlitewnych, na których ponawiamy ten akt. Jaki ślad tego aktu pozostaje w naszym sercu? Czy mamy coraz głębszą świadomość znaczenia faktu, że On jest Panem naszego życia?
• Pod wodzą Jezusa wyruszamy na wojnę, ale nie może być to wojna ani z ludźmi z innych światopoglądów, ani z jakimikolwiek ideami lub ideologiami. Wojować tak naprawdę możemy tylko sami ze sobą i z własnymi słabościami. Dopóki nie zaprosimy Jezusa do naszych zmagań, zapętlamy się wokół siebie samych i wpadamy w pułapki egoizmu, pustki, bezsensu życia. Z Jezusem jest inaczej – uważne zasłuchanie w Jego głos i ufne poddanie się Jego prowadzeniu prowadzi nas w głąb doświadczenia miłości. Miłości, która każe odłożyć wszelki miecz, a ze żmii czyni przyjaciółkę jagnięcia.
• Z Jezusem zdobędziesz każdą twierdzę, każde miasto. I będziesz stawać się coraz potężniejszy/a, bo Pan Bóg zastępów będzie z tobą. Nie na zewnątrz, ale we wnętrzu własnego serca i ducha. A tylko ta siła naprawdę się liczy.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Z nim moja wierność i łaska, w moim imieniu jego moc wywyższona. Jego władzę rozciągnę nad morzem, a jego panowanie nad rzekami.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?