CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO UFAĆ BOGU JAK DZIECKO
14.08.2021, sobota , Św. Maksymiliana Marii Kolbego
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Mt 19,13-15
Przynoszono do Jezusa dzieci, aby położył na nie ręce i pomodlił się za nie; a uczniowie szorstko zabraniali im tego. Lecz Jezus rzekł: „Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie; do takich bowiem należy królestwo niebieskie”. Położył na nie ręce i poszedł stamtąd.
Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
- Rodzice przyszli z dziećmi do Jezusa po jego błogosławieństwo „a uczniowie szorstko zabraniali im tego„. Dlaczego uczniowie byli szorstcy? Kiedy staję się szorstki? Kiedy sytuacja w której się znajduję wymyka się spod kontroli. Było nerwowo! Tłum w około, prowokujący faryzeusze, podchodzące maluchy i rodzice zataczający krąg w okół Jezusa. Niestety, moje własne dzieci przeganiałem najczęściej właśnie wtedy, gdy były duże emocje i sytuacja wymykała się spod kontroli. Mimo emocji, serce Jezusa było spokojne i potrafił skupić się na tym czego pragnęły dzieci i ich rodzice.
Rodzice-dzieci-Bóg – jak to powiązać? 1J 4,16 „Bóg jest miłością, kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg w nim„. Rodzice kochający swoje dzieci miłością cierpliwą, łaskawą, …. 1Kor 13, budują ludzi, którzy będą trwali w Bogu a ich serca będą miejscem gdzie Bóg „schodzi na ziemię”. Rodzice, korzy ranią dzieci w miłości zamykają ich serca na Boga i otwierają rany przez które szatan ma łatwiejszy dostęp do ich serc. Przyprowadzajmy nasze dzieci do Boga – KOCHAJMY JE, MÓDLMY SIĘ ZA NIE – nie pozwalając by zło zawłaszczyło ich serca.
„Dopuśćcie dzieci, …, do takich bowiem należy królestwo niebieskie„. Łukasz (Łk 18,17) i Marek (Mk 10,15) w swoich Ewangeliach dodają słowa Jezusa do uczniów „Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego„. Co jest najcenniejsze dla słabych, bezbronnych dzieci i jak one to przyjmują? Najcenniejsza jest ciągła obecność rodzica, która rodzi bezgraniczne zaufanie dziecka do rodzica. Z moją wiarą było tak – im mniej ufałem Bogu w swoim życiu tym bardziej się bałem.
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu kocham Cię – Jezu ufam Tobie.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
Boli mnie to, że teraz kapłani niebłogosławią dzieci, gdy rodzice lub dziadkowie podchodzą z nimi do komunii św.
Panie Jezu błogosław moim wnuczkom i wnukom sióstr moich a ich rodzicom przymnażaj wiary i gorliwości w jej przekazywaniu.
To dzisiejsze rozważanie bardzo konkretne i z pasterską troską o dzieci; Dziękuję za tak pożywny SOK z krótkiego fragmentu Słowa Bożego!
Via Evangelium fur den Tag: Salvianus von Marseille (um 400-um 480)/Priester/ De gubernatione Dei), 4. Buch, 9 (Bibliothek der Kirchenväter, München 1935; leicht angepasst):
„Lasst die Kinder zu mir kommen; hindert sie nicht daran!“ = “Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie!;
POZDROWIENIA dla mieszkających przebywających w NIEMIECKICH PAŃSTWACH:
Gott selbst nämlich ist die Quelle und der Ursprung von allem; und weil wir in ihm, wie geschrieben steht, leben und uns bewegen und sind (vgl. Apg 17,28), haben wir von ihm auch jegliche Liebe empfangen, mit der wir unsere Kinder lieben. Denn die ganze Welt und das ganze Menschengeschlecht ist ein Kind seines Schöpfers. Und gerade durch diese Liebe, durch die er uns unsere Kinder lieben ließ, wollte er uns zu erkennen geben, wie sehr er seine Kinder liebe. Denn so wie wir lesen, dass „das Unsichtbare an ihm durch das Erschaffene erkannt und geschaut wird“ (Röm 1,20), so wollte er uns seine Liebe zu uns durch die Liebe zeigen, die er uns zu den unsrigen eingeflößt hat. Und wie er, so steht geschrieben, alles Väterliche (vgl. Eph 3,15) im Himmel und auf Erden nach sich selbst benannt haben wollte, so sollten auch wir seine Vaterliebe anerkennen.
Was aber spreche ich von Vaterliebe? Es ist ja noch viel mehr als Vaterliebe. Das beweist das Wort des Heilandes, der im Evangelium sagt: „Denn so hat Gott die Welt geliebt, dass er seinen einzigen Sohn für das Leben der Welt hingab“ (Joh 3,16). Aber auch der Apostel sagt: „Gott hat seines eigenen Sohnes nicht geschont, sondern ihn für uns alle hingegeben; wie sollte er mit ihm uns nicht alles gegeben haben?“ (Röm 8,32).
Może i jestem ZACOFANA ale nie powiem do „szewskiej pasji” mnie doprowadza takie postępowanie gdy nic „ni w ząb nie rozumiem” dlatego też NIGDY nie byłam za GRANICĄ. Rozumiem POLSKI JĘZYK I tu mieszkam. Dlaczego więc na polskich stronach PISZE SIĘ PO NIEMIECKU. Jak można, proszę to przetłumaczyć albowiem też chcę to przeczytać i zrozumieć.
W tej chwili przypomniał mi się z LALKI, chyba było mu WOKULSKI, który nauczył się francuskiego z miłości a później zrozumiał jak został przez tą niby miłość wykorzystany. Dlatego proszę LITOŚCI, W POLSCE PROSZĘ PO POLSKU.
Ponieważ dziś OnJest stronę o rozważaniach zerknąłem i tamże wypowiedź Monki – to pomyślałem wrzucę tekst ze strony Evangelium fur den Tag, który dziś zapodano tamże, czyli: Salvianus von Marseille (um 400-um 480)/Kapłan/ De gubernatione Dei), 4. ksiega, 9 (Biblioteka Ojców Kościoła, Monachium 1935; ): Pomyślałem zaś się przetłumaczy, a wiec :
“Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie! =„Lasst die Kinder zu mir kommen; hindert sie nicht daran!“ (…)
Bóg sam jest żródłem i prapoczatkiem wszystkiego; albowiem jak jest napisane, my w Nim żyjemy, poruszamy się i jestesmy (por.Dz.Ap.17,28), i otrzymaliśmy także tę miłość, którą kochamy nasze dzieci. Gdyż świat cały i cały rodzaj ludzki jest dzieckiem swego Stwórcy. I właśnie przez tę miłość, przez którą nakazał nam kochać swoje dzieci, chciał nam dać poznać jak bardzo nas swe dzieci kocha. Czytamy wg (Rz1,20), iż to co Niewidzialne w Nim Jego przymioty – wiekuista Jego potęga oraz Bóstwo – stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła, (…), I chciał nam swoją miłość do nas pokazać przez miłość, która nam zaszczepił do naszych (Bliskich). Przeto my powinniśmy uznać Jego Ojcowską Miłość, jak to jest napisane, (por. Ef 3,14-15): Zginam kolana moje przed Ojcem, od którego bierze nazwę wszystko i wszelki ród na niebie i na ziemi na niebie i na ziemi (…). Co jednak powiem o tej miłości Ojcowskiej. Jest ona więcej niż miłością ojcowską. Powiada nam o tym w ewangelii Zbawiciel, „Denn so hat Gott die Welt geliebt, dass er seinen einzigen Sohn für das Leben der Welt hingab“(J3,16). Ale także Apostoł powiada: „Gott hat seines eigenen Sohnes nicht geschont, sondern ihn für uns alle hingegeben; wie sollte er mit ihm uns nicht alles gegeben haben?“ (Röm 8,32). [ Ef3,17 : Niech Chrystus zamieszka przez wiarę w waszych sercach; abyście w miłości wkorzenieni i ugruntowani, 18 wraz ze wszystkimi świętymi zdołali ogarnąć duchem, czym jest Szerokość, Długość, Wysokość i Głębokość, ii poznać miłość Chrystusa, przewyższającą wszelką wiedzę, abyście zostali napełnieni całą Pełnią Bożą.]
To jest piękne. DZIĘKUJĘ – można, można tylko trzeba chcieć MIŁOŚCI
Położenie rąk przez P.Jezusa na główkach mauchów jest zapowiedzią sakramentów #więtych szczególnie Eucharystii, gdzie dotyka każdego z nas całego, woli, rozumu, serca i ciała.
Pamiętacie nocną rozmowę Żyda z Panem Jezusem, mam nadzieję że tak, Jezus mówi że dopóki nie stanie się jak DZIECKO to nie ZROZUMIE. Tak, być jak dziecko czyli być prostolinijnym człowiekiem nie poddawać się dwulicowości, czyli zawsze iść za PRAWDĄ. Nie należę do ZDOLNYCH LUDZI, a zarazem ślimaczę się poprostu nie umiem się SPIESZYĆ. Mój były szef kiedyś mi powiedział – gdybym pracował jak ty to nigdy bym na RODZINĘ NIE ZAROBIŁ. DZIĘKI BOGU GŁODEM NIE PRZYMIERAM I MAM DACH NAD GŁOWĄ, mimo że to nie mój dach. Ale nie to jest najważniejsze, najważniejsze jest to że zawsze mam JEZUSA w sercu, mimo że nie jestem ideałem. A JEZUS – „Położył na nie ręce i poszedł stąd.” – mimo że go fizycznie niema ale jest w moim sercu i dzięki DUCHOWI ŚWIĘTEMU widzę WSZECHMOC BOGA i widzę jak niczym jestem dla tego świata, ale BÓG przez Jezusa Chrystysa obdarowuje mnie nie tylko MIŁOŚCIĄ ale i ŻYCIEM. Jezu ufam Tobie