CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO WIDZIEĆ OCZAMI JEZUSA

30.10.2017, poniedziałek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 13,10-17

Jezus nauczał w szabat w jednej z synagog. A była tam kobieta, która od osiemnastu lat miała ducha niemocy: była pochylona i w żaden sposób nie mogła się wyprostować.
Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i rzekł do niej: «Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy». Położył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga.
Lecz przełożony synagogi, oburzony tym, że Jezus uzdrowił w szabat, rzekł do ludu: «Jest sześć dni, w które należy pracować. W te więc przychodźcie i leczcie się, a nie w dzień szabatu!»
Pan mu odpowiedział: «Obłudnicy, czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat wołu lub osła od żłobu i nie prowadzi, by go napoić? A owej córki Abrahama, którą Szatan osiemnaście lat trzymał na uwięzi, czy nie należało uwolnić od tych więzów w dzień szabatu?» Na te słowa wstyd ogarnął wszystkich Jego przeciwników, a lud cały cieszył się ze wszystkich wspaniałych czynów, dokonywanych przez Niego.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Cóż widać z perspektywy osoby pochylonej, ktróra nie może się wyprostować? Niewiele. Własne stopy i kawałek podłogi. Zasięg widzenia bardzo ograniczony. To co miało podtrzymywać staje się tym, co przyciska do ziemi. Zastygła w  pochyleniu nie może prowadzić normalnego życia. Duch niemocy, który nią zawładnął trzymał ją jak w potrzasku, nie dając możliwości przyjęcia postawy godnej człowieka. Zamknięta w sobie i skulona. Niemoc czyli nic nie mogę zrobić.

• Żadnego patrzenia przed siebie, w oczy drugiego. Nie ma możliwości spotkania się zwrokiem z nikim. To pochylenie nie pozwalało jej unieść się do góry czyli do Boga. Nie zostaliśmy stworzeni, aby patrzeć w dół, ale w górę. Nasze oczy mają patrzeć na Niego i wikać w Jego tajemnice. Jesteśmy stworzeni do wolności na obraz i podobieństwo Boże. Każda choroba pochodzi od Anioła kłamstwa. To on poprzez podrywanie autorytetu Boga powoduje, że opanowuje nas duch niemocy. Jak często słyszymy w sobie głos przekonywujacy nas, że w tej sytuacji już nic nie da się zrobić. To nas zamraża, więzi i skazuje na patrzenie w dół.
• Jezus interweniuje. Nie przeszkadza Mu Prawo, ani obecnosć faryzeuszów.Widzi ją, przywołuje i mówi. Inicjatywa całkowicie leży po stronie Jezusa. Patrzenie Jezusa na człowieka nie jest kontrolą, przeciwnie jest wyrazem miłości. On dostrzega jej biedę i nie jest obojętny. Przywołuje ją do siebie, aby uczynić ją wolną.  Dopełnia spotkania z kobietą poprzez nałożenie na nią rąk. Uzdrowiona wielbi Boga i od teraz zaczyna się jej życie w pełni, w uwielbieniu Stwórcy.
• Niestety nie wszyscy są zadowoleni. Co ciekawe przełożony synagogii nie zwraca się bezpośrednio do Jezusa, ale do ludu. Mistrz jednak odpowiada, aby przełożony mógł się skonfrontować z prawdą o sobie. Jezus używając słów obłudnicy, plemię żmijowe czy groby pobielane, kieruje je do stróżów Prawa czyli faryzeuszów, uczonych w Prawie oraz wysłanników kapłanów. Nigdy nie używa takich określeń wobec ludzi przychodzących, aby się z Nim naprawdę spotkać. On jest w pełni zintegrowany, czyli wyraża to co się w Nim dzieje. Natomiast przełożony synagogii, zamknięty w wypełnianiu Prawa, nie widzi daru uzdrowienia jako łaski  tylko jako przekroczenie przykazań.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, niech moje wypełnianie przykazań zawsze wypływa z miłości do Ciebie.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?