SPOTKAĆ PANA PO OCZEKIWANIU, W WIERNOŚCI I UFNOŚCI

30.12.2021, czwartek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 2, 36-40

Gdy Rodzice przynieśli dzieciątko Jezus do świątyni, była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już sobie osiemdziesiąt cztery lata. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaretu. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Prorokini Anna prawie całe życie służyła w świątyni, pościła i wielbiła Boga. W późnej starości spotkała ją nagroda, o jakiej marzył każdy Żyd – zobaczyła na własne oczy Zbawiciela. Przedtem jednak przez dziesięciolecia trwała, zachowywała wierność, oczekiwała, zaznała niezliczonych walk duchowych, zniechęceń, wahań, może pokus by odejść, może wątpliwości czy jej życie ma sens. Trwała jednak sercem wdzięcznym i kochającym – co widać, bo sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim.
• Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością – nawet Jezus poddany był zasadzie czekania i procesu. Maryja 30 lat nie widziała realizacji obietnicy, że jej Syn to Zbawiciel. Wyobraź sobie ile trwa 30 lat, ile się musiało wydarzyć, ile okazji by zwątpić, by pytać Boga – dlaczego? O co chodzi?
• Jak wygląda Twoja wierność i oczekiwanie na odpowiedź Boga? Czy zachowujesz serce wdzięczne i kochające, gdy nie widzisz spełnienia swoich modlitw? Czy nie obrażasz się na Boga? Czy nie gaśnie Twój zapał, nadzieja, gorliwość? To niezmiernie trudny element drogi każdego wierzącego – absolutnie każdy ma taką intencję, o którą wciąż się modli, rozwiązanie na które latami czeka, sprawę tak zawiłą że tylko Bóg może pomóc… i tej pomocy wciąż nie widać. Ta pustka to przestrzeń, jaką daje Pan – byś wypełnił ją swoją ufnością, wiernością, nadzieją. To przestrzeń na Twoją odpowiedź, która jest istotą wiary – czy trwasz i idziesz w ciemno nawet nic nie widząc, wierząc tylko, i aż Słowu Boga?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Maryjo, proszę pokaż mi, jak być wiernym, naucz mnie ufności, wytrwałości, oddalania pokus by zwątpić i się poddać!

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?