Archiwum z dnia: 8 kwietnia 2024

08.04.2024, poniedziałek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Jana 3,1-8

Był wśród faryzeuszów pewien człowiek, imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. Ten przyszedł do Niego nocą i powiedział Mu: Rabbi, wiemy, że od Boga przyszedłeś jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg nie był z Nim. W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwa Bożego. Nikodem powiedział do Niego: Jakżeż może się człowiek narodzić będąc starcem? Czyż może powtórnie wejść do łona swej matki i narodzić się? Jezus odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem. Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Faryzeusz, dostojnik… znaczna to musiała być persona, skoro nie chce ukazywać się za dnia jako ten, który zadaje Jezusowi pytania szczere i szukające prawdy. Faryzeusze bowiem zadawali Jezusowi pytania, by złapać Go na błędzie i udowodnić swoją rację. Nikodem chciał pytać inaczej – z pokorą i uznaniem wyższości Jezusa nad sobą. Żeby móc być sobą i nie być widzianym przez nikogo, poszedł do Jezusa nocą.
• Pozornie odpowiedź Jezusa o powtórnym rodzeniu się nie jest spójna ze słowami Nikodema. Faryzeusz o znakach, a Jezus o powtórnych narodzinach. A jednak ma to związek. Bo co jest największym znakiem uczynionym przez Jezusa wobec Twojego otoczenia? Nie znaki i cuda – choć jeśli się pojawią, to chwała Bogu – ale twoja przemiana. Jeśli ci, którzy znali cię jako osobę kłótliwą – nagle zorientują się, że złagodniałeś… Jeśli ci, którzy wiedzą od dawna, że lepiej z tobą nie rozmawiać, bo natychmiast zaczynasz mówić tylko o sobie – nagle zorientują się, że okazujesz zainteresowanie ich życiem… Jeśli ci, którzy pamiętają cię jako człowieka zakompleksionego – nagle zobaczą cię spokojnego i pewnego siebie… – wtedy jesteś znakiem. Ale żeby to się dokonało, sam(a) musisz najpierw narodzić się powtórnie: zacząć słuchać Ducha Świętego.
• Powtórne nawrócenie to proces… Łatwiej o nim myśleć jak o momencie, chwili szczególnego doświadczenia, punkcie na linii czasu. To prawda, że są momenty ważne i przełomowe w naszym życiu – potrzebujemy ich doświadczać. Trzeba jednak pamiętać o tym, że jesteśmy w procesie. Dzisiaj nie jesteśmy tacy jak rok temu, za rok nie będziemy tacy jak dziś. Świadomość bycia w procesie pomaga przetrwać trudne chwile i kryzysy, ale także uspokaja i koryguje w chwilach euforii. Pomaga też uruchomić wdzięczność.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Boże, dziękuję Ci że jestem w drodze, że mogę spotykać Cię, zadawać Ci pytania i dostawać odpowiedzi. Pomóż mi wiernie iść za Tobą z sercem pełnym wdzięczności.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?