SPOTKAĆ ZMARTWYCHWSTAŁEGO KOLEJNY RAZ
29.04.2024, poniedziałek , Św. Katarzyny Sieneńskiej, dziewicy i doktora Kościoła, patronki Europy
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Dzieje Apostolskie 14,5-18
Gdy Paweł i Barnaba dowiedzieli się, że poganie i Żydzi wraz ze swymi władzami zamierzają ich znieważyć i ukamienować, uciekli do miast Likaonii: do Listry i Derbe oraz w ich okolice, i tam głosili Ewangelię. W Listrze mieszkał pewien człowiek o bezwładnych nogach, kaleka od urodzenia, który nigdy nie chodził. Słuchał on przemówienia Pawła; ten spojrzał na niego uważnie i widząc, że ma wiarę potrzebną do uzdrowienia, zawołał głośno: Stań prosto na nogach! A on zerwał się i zaczął chodzić. Na widok tego, co uczynił Paweł, tłumy zaczęły wołać po likaońsku: Bogowie przybrali postać ludzi i zstąpili do nas! Barnabę nazywali Zeusem, a Pawła Hermesem, gdyż głównie on przemawiał. A kapłan Zeusa, który miał świątynię przed miastem, przywiódł przed bramę woły i przyniósł wieńce, i chciał razem z tłumem złożyć ofiarę. Na wieść o tym apostołowie, Barnaba i Paweł, rozdarli szaty i rzucili się w tłum, krzycząc: Ludzie, dlaczego to robicie! My także jesteśmy ludźmi, podobnie jak wy podlegamy cierpieniom. Nauczamy was, abyście odwrócili się od tych marności do Boga żywego, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich się znajduje. Pozwolił On w dawnych czasach, że każdy naród chodził własnymi drogami, ale nie przestawał dawać o sobie świadectwa czyniąc dobrze. Zsyłał wam deszcz z nieba i urodzajne lata, karmił was i radością napełniał wasze serca. Tymi słowami ledwie powstrzymali tłumy od złożenia im ofiary.
Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
- … nie przestawał dawać o sobie świadectwa czyniąc dobrze… Pobrzmiewa tutaj echo dzieła stworzenia: widział Bóg, że wszystko co uczynił, było dobre. On rzeczywiście nie przestaje czynić dobrze. To przejmująca odpowiedź na moje zniechęcenie ciągłym zmaganiem z ludźmi, których czasem mam dość i ze sobą samą. On nie przestaje czynić dobrze. To takie proste. Jakby wciąż ufał, że wreszcie się opamiętamy – że wreszcie ja się opamiętam. I zacznę Go naśladować.
… zsyłał wam deszcz z nieba i urodzajne lata, karmił was i radością napełniał wasze serca … Jak wygląda dzisiaj moja wdzięczność wobec Boga? Za co umiem dziękować, za co nie? Jak kategoryzuję powody do wdzięczności – czy dziękuję tylko za to, co miłe i przyjemne, pomijając trudności? Jak wygląda moja wdzięczność wobec ludzi? Komu i za co w ostatnim czasie podziękowałam? Komu i za co powinienem/powinnam podziękować, ale nie stało się tak? Jak mogę to nadrobić?
- Zastanów się, w jaki sposób wyrażasz wdzięczność. Jedni wolą słowami, inni podarunkami, inni modlitwą… Metod jest co najmniej kilka. Która z nich szczególnie pasuje do ciebie? Jak ją rozwijasz? Czy potrafisz przyjmować w zdrowy sposób wdzięczność od innych i pozwalasz im wyrażać ją w taki sposób, w jaki dla nich jest najwłaściwszy?
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, dziękuję za ten dzień. Dziękuję, że dajesz mi znów szansę na kolejny krok ku Tobie. Dziękuję za Twoją cudowną, niewyczerpaną cierpliwość.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
