CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO ZAUFAĆ BOGU

13.06.2021, niedziela , Św. Antoniego z Padwy

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 4, 26-34

Jezus mówił do tłumów:
«Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. Gdy zaś plon dojrzeje, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo».
Mówił jeszcze: «Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki podniebne gnieżdżą się w jego cieniu».
W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją rozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• „Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, sam nie wie jak.” Czy jesteś niecierpliwy? Czy chciałbyś, by twoja prośba lub nakaz był respektowany od razu i bez dyskusji? Czy denerwuje cię to, że twoi bliscy czy znajomi nie chcą żyć w bliskości z Jezusem, lecz tak jak to oferuje teraz świat? Mnie to bardzo denerwuje. Nie mam cierpliwości i ciągle zauważam, że oczekuję rezultatów natychmiast – „ad-hoc”. 
• W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus pokazuje, że cierpliwe zaufanie Bogu to podstawa rozwoju, czyli „owocowania”. Zaufać Bogu to uznać, że wszystko co mnie otacza oraz co posiadam jest darem Jego Miłości dla mnie. Bez łaski Bożej każda moja inicjatywa, myśl czy decyzja byłaby bezowocna. To właśnie Duch Św. sprawia, że podejmuję działanie i ON przemienia to, co „zasiałem”, w „owoc”. Na przykład przez wiele lat próbowałem przekonywać moją młodszą siostrę co jest dla niej najlepszym wyborem. Oczywiście patrzyłem wyłącznie ze swojej perspektywy. Nie słuchałem Pana Boga jak prowadzić naszą relację i  nie uznawałem jej prawa do wolności (też do popełniania błędów). Przez to nasz kontakt urwał się na kilka lat. Teraz zaczynamy budować na nowo relację, a ja oddaję ten czas Bogu, mówię jej o swoim przeżywaniu wiary i jak z Panem Jezusem próbuję pokonywać problemy dnia codziennego.
• Tak samo staram się świadczyć o Jezusie. Mówię o swoim przeżywaniu wiary, trudnościach oraz radościach, gdy Jezus po raz kolejny pomaga mi przezwyciężyć kolejną trudność. Mówię o Słowie Bożym, Sakramentach i wspólnocie, które są dla mnie fundamentem, na których buduję swoje życie duchowe. Zostawiam jednak to świadectwo słowa i stylu życia jak list na stole. Kto chce sięga i czyta go, lecz przemianę oraz wzrost pozostawiam Bogu i jego łasce, gdyż ja sam (po swojemu) nie jestem w stanie przemienić czyjegoś serca.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu dziękuję Ci za wszystko co otrzymuję z Twojej ręki. Proszę Cię naucz mnie cierplliwości i zaufania, bym był narzędziem w Twoim ręku, dzięki któremu inni będą przybliżać się do Ciebie.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?